Szkoła narciarska i snowboardowa Enso

 

Krynica Górska to znane uzdrowisko położone w malowniczym, górskim regionie Małopolski. Dzięki poczynionym w ostatnich latach inwestycjom, m.in. budowie kolei gondolowej na Jaworzynę, stała się najlepszym ośrodkiem sportów zimowych w Polsce.

Krynica może pochwalić się nowoczesną bazą hotelową z obiektami 3, 4, i 5-cio gwiazdkowymi, a także stylowymi i klimatycznymi pensjonatami oferującymi duży wybór dodatkowych usług, takich jak sauny, jacuzzi, masaże lecznicze i sportowe, kryte baseny, zabiegi SPA.

Aby zachęcić Państwa do przyjazdu, pragniemy zaprezentować kilka najistotniejszych atutów miasta i regionu. Jesteśmy przekonani, że unikatowe walory Krynicy zachęcą Państwa do spędzenia tu długich weekendów, urlopu i ferii.

W okresie zimowym największym atutem Krynicy Górskiej, oprócz specyficznego alpejskiego mikroklimatu, są ośrodki narciarskie. Najważniejsze z nich, Jaworzyna Krynicka i Słotwiny, wyposażone są w nowoczesne systemy naśnieżania, wyciągi krzesełkowe, gondole, orczyki.  Trasy na Jaworzynie Krynickiej posiadają homologację FIS a od sezonu 2014/2015 powstał tam na trasie nr 6 największy Snowpark w Polsce.

 


Na Jaworzynie Krynickiej, w przerwie jazdy na nartach, polecamy kilka punktów gastronomicznych z dużym wyborem posiłków. Karczma Koliba na samym szczycie Jaworzyny oferuje wyśmienitą regionalną kuchnię (w dolnej części znajduje się natomiast pizzeria), a wszystko w pięknej drewnianej scenerii z bardzo miłą obsługą.

Po nartach warto wybrać się na spacer do centrum Krynicy, na główny deptak, gdzie najciekawszym miejscem do zatrzymania się i spędzenia wieczoru jest kawiarnia Dom Kawy i Wina w Pensjonacie Małopolanka. Zasiadając w wygodnych sofach, przy kominku, wypijemy tu pyszną włoską kawę „Vergnano” i będziemy mogli spróbować win z całego świata  - bardzo stylowe miejsce oddające klimat dawnej Krynicy. Wieczorami można spotkać tutaj zarówno młodych, jak i starszych a w szczególności krynickie towarzystwo narciarsko -  kulturalne..:)

W formie ciekawostki warto wspomnieć o znajdującej się nieopodal bardzo znanej w przeszłości kawiarni Wisła z 1880 r. Gościli tutaj: Marszałek Józef Piłsudski, królowa Holandii Juliana I oraz wielu aktorów, dziennikarzy i ludzi świata kultury, odwiedzających co roku Krynicę. Wystrój i klimat pozostał tutaj bez zmian, został zaledwie odnowiony, miejsce to oferuje jednak najlepsze kremówki w kurorcie! Polecamy!

Naprzeciwko (na samym środku deptaku) znajduje się Zielona Górka - restauracja z pizzerią w klimacie górskim, z bardzo dobrą kuchnią. Oprócz standardów, możemy wypić tutaj Guinnessa oraz zjeść przepyszną wątróbkę z ananasem.

Bardo ważnym miejscem na szlaku krynickich restauracji jest łemkowska Karczma Kłyniec, mieszcząca się w pensjonacie „Nikifor”. Świetny klimat, wystrój (oryginalna chata łemkowska) z tradycyjną łemkowską kuchnią. Miejsce wyróżnione w wielu magazynach kulinarnych. Znak firmowy tego miejsca to placek Opalanok, Homiłki oraz dziczyzna w sosie żurawinowym.

Osobom poszukującym czegoś bardziej oryginalnego i niecodziennego polecamy spędzenie wieczoru na jednym z wielu prawdziwych dancingów. :) Krynica posiada kilka takich specyficznych miejsc: „Zacisze”  (ul. Pułaskiego 36), „Piekiełko” (ul. Pułaskiego 35) oraz „Hawana” (ul. Piłsudskiego 23), w których wystrój, obsługa i panujące zwyczaje są często niezmienne od lat, a spędzony tam czas bez wątpienia będzie dla Państwa niezapomniany. Świetny pomysł na zabłyśnięcie w towarzystwie i przeżycia gwarantujące wiele ciekawych opowieści…:)

DODATKOWE ATRAKCJE:

 

 

FIS  - DEKALOG                         HISTORIA NARCIARSTWA

Każdy narciarz na stoku musi przestrzegać specjalnego kodeksu. Nie wolno wjechać na innego narciarza z tyłu lub z boku, a tym bardziej w grupę ćwiczących. Jeżeli w zderzeniu ktoś poniesie szkodę, ma prawo żądać odszkodowania. Są to często ogromne koszty. Aby ich uniknąć, dobrze jest ubezpieczyć się od odpowiedzialności cywilnej. Narciarstwo jest, niestety, sportem urazowym, więc koniecznie należy pamiętać, szczególnie wyjeżdżając za granicę, aby ubezpieczyć się od nieszczęśliwych wypadków i leczenia szpitalnego. Poniżej przedstawiamy "10 przykazań narciarza":

  1. Wzgląd na inne osoby
    Każdy narciarz powinien zachowywać się w taki sposób, aby nie stwarzać niebezpieczeństwa ani szkody dla innej osoby.
  2. Panowanie nad szybkością i sposobem jazdy
    Narciarz powinien zjeżdżać z szybkością stosowną do swoich umiejętności oraz rodzaju i stanu trasy i warunków atmosferycznych.
  3. Wybór kierunku jazdy
    Narciarz zjeżdżając z góry, dysponując większą możliwością wyboru trasy zjazdu musi ustalić taki tor jazdy, aby nie zagrażać narciarzowi przed nim jadącemu.
  4. Wyprzedzanie
    Wyprzedzać można zarówno po stronie dostokowej jak i odstokowej, po stronie lewej lub prawej, lecz w takiej odległości, która nie ograniczy wyprzedzanemu swobody.
  5. Przejazd przez skrzyżowanie tras narciarskich
    Narciarz zaczynając zjazd na trasie lub pólku narciarskim powinien sprawdzić patrząc w górę, w dół, czy nie sprowokuje tym niebezpieczeństwa dla siebie i dla innych. Identyczne postępowanie obowiązuje po każdym, nawet chwilowym zatrzymaniu się na trasie lub stoku.
  6. Zatrzymanie się
    Należy unikać zatrzymania się na trasie zjazdu, zwłaszcza w miejscach zwężeń i miejscach o ograniczonej widoczności. Po ewentualnym upadku narciarz winien usunąć się z toru jazdy możliwie jak najszybciej.
  7. Podejście
    Narciarz powinien podchodzić tylko poboczem trasy, a w przypadku złej widoczności powinien w zejść zupełnie z trasy. Takie samo zachowanie obowiązuje narciarzy, którzy pieszo schodzą w dół.
  8. Przestrzeganie znaków narciarskich
    Każdy narciarz winien stosować się do znaków narciarskich ustawionych na trasach.
  9. Wypadki
    W razie wypadku każdy, kto znajdzie się w pobliżu winien poszkodowanemu spieszyć z pomocą.
  10. Stwierdzenie tożsamości
    Każdy, obojętnie czy sprawca wypadku, poszkodowany, czy też świadek muszą w razie wypadku podać swoje dane osobowe.

HISTORIA NARCIARSTWA

Choć narciarstwo jako sport istnieje od drugiej połowy XVIII wieku, jest to jedna z dyscyplin, której początki sięgają czasów pradawnych, kiedy narty były jednym ze sposobów radzenia sobie człowieka z naturą. Przyjmuje się, że było to ok. 4000 lat P.N.E.

Narciarstwo zrodziło się więc jako sposób poruszania się po śniegu przy użyciu drewnianych desek. Świadczą o tym prace wykopaliskowe i rysunki naskalne, zwłaszcza z obszaru Skandynawii. Do podpierania się używano w tym czasie kija. Służył on jednak także jako dzida. W okresie średniowiecza narciarstwu przyświecał cel myśliwski, w czasach nowożytnych  -  militarny.

Narodziny sportowej dyscypliny

Sport narciarski wywodzi się z tradycji ludowego narciarstwa użytkowego. Pochodzi z norweskiej wioski Telemark. Pierwszymi zawodami był bieg płaski zorganizowany w 1767 r. w Oslo (ówcześnie Christiania) dla norweskich narciarskich oddziałów wojskowych. Pierwszy publiczny bieg odbył się wiele lat później - w 1843 r. w Tromsø. Z kolei pierwsze zawody w skokach narciarskich rozegrano dopiero w 1868 r. . Przy okazji biegów i skoków odbywały się slalomy w formie techniczno-stylowej, rozgrywane bez pomiaru czasu. Nie były one jednak popularne w kolebce narciarstwa - Norwegii. Zyskały publiczne uznanie dopiero w krajach alpejskich - stąd też nazwa narciarstwa alpejskiego dla konkurencji slalomowych i zjazdowych. Pierwsze zawody w slalomie rozegrano w Austrii w 1892 r., natomiast  premierowy slalom sportowy na czas odbył się dopiero w 1905 r.

Zorganizowane narciarstwo

Rozwój narciarstwa i wzrost jego popularności spowodowały powstanie w 1924 r. Międzynarodowej Federacji Narciarskiej - FIS. W tym samym roku zorganizowano we francuskim Chamonix Tydzień Sportów Zimowych (w narciarstwie klasycznym z udziałem wyłącznie mężczyzn). Został on oficjalnie uznany za I Zimowe Igrzyska Olimpijskie. Konkurencje biegowe kobiet doczekały się natomiast swojego olimpijskiego debiutu na igrzyskach w 1952 r. w Oslo.

Narciarstwo alpejskie zalicza się do konkurencji olimpijskich od czasu zimowych igrzysk w Garmisch - Partenkirchen w 1936 r. FIS natomiast zainicjowała swoje zawody w 1925 roku.. Od 1937 r. były to już Mistrzostwa Świata. W 1931 r. w ich ramach zadebiutowały konkurencje alpejskie. Obecnie rozgrywane są oddzielnie światowe czempionaty w narciarstwie klasycznym i alpejskim. W 1978 r. odbyły się z kolei pierwsze mistrzostwa globu w narciarstwie akrobatycznym.

Obecnie oprócz zawodów rangi mistrzowskiej rozgrywa się Puchary Świata: od 1967 r. w konkurencjach alpejskich, od 1974 r. w klasycznych, a od 1984 r. w narciarstwie dowolnym.

Narty w polskim wydaniu

Pierwsze polskie kluby narciarskie powstały w 1907 r. Były to: Karpackie Towarzystwo Narciarzy we Lwowie oraz Zakopiański Oddział Narciarzy, który później został przekształcony w Sekcję Narciarską Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. W 1919 r. powstał Polski Związek Narciarski, do dziś sprawujący władzę nad zawodami wszystkimi dyscyplinami narciarskimi Już rok później zorganizowano pierwsze Mistrzostwa Polski. Od tamtej pory nastąpił rozkwit infrastruktury, z zakopiańską Krokwią na czele.

Wielkim sukcesem polskiego narciarstwa w 1972 r. był złoty medal zimowych Igrzysk Olimpijskich, zdobyty przez skoczka narciarskiego Wojciecha Fortunę w 1972 r. w Sapporo.


Niezwykła popularność narciarstwa rekreacyjnego jako ruchu masowego wiąże się ściśle ze zbudowaniem pierwszego wyciągu narciarskiego. Miało to miejsce w Niemczech w 1900 r. Popularyzacji narciarstwa sprzyjały również masowe biegi, takie jak: Bieg Wazów, rozgrywany od 1922 r. w Szwecji czy Bieg Piastów od 1976 r. w Jakuszycach.

Dziś narciarstwo nie wymaga popularyzacji. Jest to najpopularniejsza dyscyplina zimowa w większości państw świata.